Η Προσευχη του Κυριου (Λουκ.11:1-4)
Συνεχιζουμε τη μελετη μας με την επομενη φραση απο τα λογια του Ιησου Χριστου 'ας αγιαστει...'
Πριν μπουμε στο Θεμα καλον ειναι να προδιορισουμε τη λεξη, Αγιος.
Αυτη αποτελειται απο το α και το γαια η γηινος. Αυτο μας δειχνει οτι οταν ενα προσωπο καλειται αγιος πρεπει να θεωρουμε οτι σ'αυτο το ατομο η υπαρξη δεν μπορουμε να αναζητουμε γηινα η κοσμικα χαρακτηριστικα, στοιχεια η ιδιοτητες. Χρειαζεται λοιπον να δουμε ξεκαθαρα οτι οταν καλουμε το Θεο Αγιο η ευχομαστε το ονομα Του να ειναι αγιο, εχουμε να κανουμε με μια Υπαρξη διαφορετικη απο την δικη μας, σε Υποσταση, χαρακτηρα, τροπο σκεψης, συμπεριφορας, κλπ. Δεν πρεπει να αποδιδουμε στον Θεο εννοιες, ιδιοτητες, χαρακτηριστικα που συνηθως προσδιοριζουν τον γηινο ανθρωπο με τις αδυναμιες και τα οποια χαρακτηριστικα του, μορφολογικα, εσωτερικα, πνευματικα.
Οταν επαναλαμβανουμε τα λογια της προσευχης και λεμε 'ας αγιαστει...' αυτο δεν ειναι για οφελος του Θεου η για να Του υπενθυμισουμε αυτη Του την κυρια ιδιοτητα, αλλα για να υπενθυμισουμε στον εαυτο μας ποιος ειναι ο Θεος και ο χαρακτηρας του Θεου σε συγκριση με μας.
Ενα απο τα κυρια χαρακτηριστικα του Θεου ειναι οτι δεν υπαρχει αμαρτια 'εις Αυτον' ουτε και υπηρξε ενω το ανθρωπινο γενος εχει γευθει αμαρτια με αποτελεσμα τη πτωση και διαφθορα. Οχι μονο δεν βρισκεται αμαρτια στον Θεο αλλα ουτε και μπορει να σταθει ιχνος αμαρτιας στην παρουσια του. Γι' αυτο και ο προφητης κραζει, 'Τα ματια Σου ειναι καθαροτερα απο του να βλεπεις τα πονηρα, και δεν μπορεις να βλεπεις επανω στην ανομια' Αββακ.1:13.
Και η δικη μας κραυγη λοιπον οταν λεμε, 'ας αγιαστει...', πρεπει να αντανακλα απολυτα τα λογια αυτα του προφητου. Το θεμα ομως δεν πρεπει και δεν ειναι δυνατον να σταματα εδω, ο Θεος να ειναι Αγιος, να αναγνωριζουμε την Αγιοτητα Του και συνεχιζουμε τη ζωη μας οπως μας αρεσει, αλλα αφου αναγνωρισαμε οτι εχουμε να κανουμε με εναν Αγιο Θεο πρεπει και η δικη μας ζωη η σταση απεναντι Του να ειναι αγια, δηλ. καθαρη, ειλικρινης.
Εδω ομως υψωνεται το ερωτηματικο που συχνα προβληματιζει τον κοινον ανθρωπο, 'πως θα γινω αγιος τη στιγμη που βλεπω τη δικη μου ζωη να ειναι οτιδηποτε αλλο παρα αγια;'
Το θεμα αυτο δεν μπορει βεβαια ν' αναπτυχθει στα περιορισμενα περιθωρια του χωρου τουτου
του σημειωματος αλλα δια μεσου του Κυριου Ιησου Χριστου και του σταυρικου εργου Του. Αρκει να πουμε εν συντομια οτι οταν ο Θεος ζηταει απο μας να γινουμε αγιοι αυτο δεν σημαινει οτι πρεπει να κλειστουμε σε καποιο κελλι για το υπολοιπο της ζωης μας, ουτε και να περιτυλιχθουμε μια ιδιαιτερη ενδυμασια που να υπονοει αγιασμο, αλλα να ζητησουμε απο τον Θεο να μας αγιασει με τον Λογο Του (Ιωαν.17:17) και να μεινουμε σ' αυτον τον αγιασμο υπακουοντας τα Λογια Του. (Συνεχιζεται)
Συνεχιζουμε τη μελετη μας με την επομενη φραση απο τα λογια του Ιησου Χριστου 'ας αγιαστει...'
Πριν μπουμε στο Θεμα καλον ειναι να προδιορισουμε τη λεξη, Αγιος.
Αυτη αποτελειται απο το α και το γαια η γηινος. Αυτο μας δειχνει οτι οταν ενα προσωπο καλειται αγιος πρεπει να θεωρουμε οτι σ'αυτο το ατομο η υπαρξη δεν μπορουμε να αναζητουμε γηινα η κοσμικα χαρακτηριστικα, στοιχεια η ιδιοτητες. Χρειαζεται λοιπον να δουμε ξεκαθαρα οτι οταν καλουμε το Θεο Αγιο η ευχομαστε το ονομα Του να ειναι αγιο, εχουμε να κανουμε με μια Υπαρξη διαφορετικη απο την δικη μας, σε Υποσταση, χαρακτηρα, τροπο σκεψης, συμπεριφορας, κλπ. Δεν πρεπει να αποδιδουμε στον Θεο εννοιες, ιδιοτητες, χαρακτηριστικα που συνηθως προσδιοριζουν τον γηινο ανθρωπο με τις αδυναμιες και τα οποια χαρακτηριστικα του, μορφολογικα, εσωτερικα, πνευματικα.
Οταν επαναλαμβανουμε τα λογια της προσευχης και λεμε 'ας αγιαστει...' αυτο δεν ειναι για οφελος του Θεου η για να Του υπενθυμισουμε αυτη Του την κυρια ιδιοτητα, αλλα για να υπενθυμισουμε στον εαυτο μας ποιος ειναι ο Θεος και ο χαρακτηρας του Θεου σε συγκριση με μας.
Ενα απο τα κυρια χαρακτηριστικα του Θεου ειναι οτι δεν υπαρχει αμαρτια 'εις Αυτον' ουτε και υπηρξε ενω το ανθρωπινο γενος εχει γευθει αμαρτια με αποτελεσμα τη πτωση και διαφθορα. Οχι μονο δεν βρισκεται αμαρτια στον Θεο αλλα ουτε και μπορει να σταθει ιχνος αμαρτιας στην παρουσια του. Γι' αυτο και ο προφητης κραζει, 'Τα ματια Σου ειναι καθαροτερα απο του να βλεπεις τα πονηρα, και δεν μπορεις να βλεπεις επανω στην ανομια' Αββακ.1:13.
Και η δικη μας κραυγη λοιπον οταν λεμε, 'ας αγιαστει...', πρεπει να αντανακλα απολυτα τα λογια αυτα του προφητου. Το θεμα ομως δεν πρεπει και δεν ειναι δυνατον να σταματα εδω, ο Θεος να ειναι Αγιος, να αναγνωριζουμε την Αγιοτητα Του και συνεχιζουμε τη ζωη μας οπως μας αρεσει, αλλα αφου αναγνωρισαμε οτι εχουμε να κανουμε με εναν Αγιο Θεο πρεπει και η δικη μας ζωη η σταση απεναντι Του να ειναι αγια, δηλ. καθαρη, ειλικρινης.
Εδω ομως υψωνεται το ερωτηματικο που συχνα προβληματιζει τον κοινον ανθρωπο, 'πως θα γινω αγιος τη στιγμη που βλεπω τη δικη μου ζωη να ειναι οτιδηποτε αλλο παρα αγια;'
Το θεμα αυτο δεν μπορει βεβαια ν' αναπτυχθει στα περιορισμενα περιθωρια του χωρου τουτου
του σημειωματος αλλα δια μεσου του Κυριου Ιησου Χριστου και του σταυρικου εργου Του. Αρκει να πουμε εν συντομια οτι οταν ο Θεος ζηταει απο μας να γινουμε αγιοι αυτο δεν σημαινει οτι πρεπει να κλειστουμε σε καποιο κελλι για το υπολοιπο της ζωης μας, ουτε και να περιτυλιχθουμε μια ιδιαιτερη ενδυμασια που να υπονοει αγιασμο, αλλα να ζητησουμε απο τον Θεο να μας αγιασει με τον Λογο Του (Ιωαν.17:17) και να μεινουμε σ' αυτον τον αγιασμο υπακουοντας τα Λογια Του. (Συνεχιζεται)
No comments:
Post a Comment