Η Ομολογια Πιστης Μου

Υπαρχει Θεος; Και αν υπαρχει γιατι δεν κανει κατι για ολο αυτο το κακο που υπαρχει μεσα στον κοσμο; Γιατι δεν κανει κατι για την δυστυχια που πληττει τοσες οικογενειες; Γιατι δεν κανει κατι για τις αρρωστειες που κτυπουν τα αγαπημενα μας προσωπα μεχρι θανατου; Για δεν κανει κατι ν' αλλαξει τον κοσμο; Τετοια ερωτηματικα με βασανιζαν απο μικρη ηλικια και προσπαθουσα να βρω απαντησεις. Οι απαντησεις ομως φαινοντουσαν τοσο ξεμακρες οσο μακρινος και απιαστος φαινονταν και ο ιδιος ο Θεος.

Γεννηθηκα το 1972 και μεγαλωσα στη Λ.... μεσα σε μια τυπικη θρησκευομενη οικογενεια. Λεω

τυπικη γιατι τον Θεο το θυμομασταν καθε Χριστουγεννα και Πασχα και προσπαθουσαμε να ζησουμε  μια ηθικα σωστη ζωη μεσα στη καθημερινοτητα μας. Απο μικρη ηλικια μεγαλωσα κοντσ στη γιαγια μου, μια γυναικα που παρολη την ελλειψη μορφωσης, με  εμαθε για τον Θεο οσα τα βιβλια δεν μπορουσαν να με διδαξουν. Μεσα σε καθε της δυσκολια, σε καθε μαυρη στιγμη, μεσα στις αρρωστειες που περνουσε η ιδια , στον πονο και τις ταλαιπωριες της οικογενειας της, στεκοταν παντοτε αταραχη και μεσα απο την καρδια της παντοτε ελεγε, 'δοξα στο Θεο για οτι συμβαινει στη ζωη μας'. Και καθε φορα που την ακουγα μεσα μου ξεσηκονωταν

μια επιθυμια να μαθω γι' αυτον τον Θεο οσα ποιο πολλα μπορουσα για ν' αρθω κοντα Του. Και απο την αλλη ενας θυμος με εζωνε γιατι παρ' ολη την πιστη αυτης της γυναικας ο Θεος δεν φαινοταν να αλλαζε τις καταστασεις.

Αυτοι οι προβληματισμοι με συνοδεψαν μεχρι τα εφηβικα μου χρονια. Τοτε μεσα στην αναζητηση μου βρεθηκα σε μια Χριστιανικη κατασκηνωση ψαχνοντας να μαθω κατι παραπανω γι' αυτον τον Θεο. Εκει για πρωτη φορα στη ζωη μου συναντησα ανθρωπους που μιλουσαν για τον Θεο και η ζωη τους φανερωνε πως Αυτος ειναι ζωντανος και ενεργος στη καθημερινοτητα τους. Τον Θεο που απο αγαπη για τον κοσμο εστειλε το Γιο Του να πεθανει πανω στον Σταυρο, να αναστηθει ομως τη τριτη μερα και να χαρισει αιωνεια ζωη σε οποιον πιστεψει σ' Αυτον, Ρωμ.10:13.

Γονατισα μπροστα στο Θεο και ειπα απλα, 'Θεε, αν οντως υπαρχεις θελω να σε γνωρισω και εγω. Θελω να παρεις τη ζωη μου και να τη διαμορφωσεις οπως θελεις.' Ετσι στα 16 μου χρονια ξεκινησα τη πορεια μου με το Θεο, μια πορεια που συνεχιζεται απο τοτε μεχρι σημερα στα 30 μου. Ο Θεος δεν ηρθε μεσα στη ζωη μου ετσι δραματικα να δωσει τελος στα προβληματα τα δικα μου και ολου του κοσμου και να μου αποδειξει οτι οντως υπαρχει. Ηρθε ομως και μου χαρισε Τον εαυτο που ειναι η ιδια η ζωη. Στα 16 μου χρονια αποφασισα να περπατησω μαζι 

Του,  να Tου τα δωσω ολα-τα ερωτηματικα μου, τη ζωη μου ολοκληρη. Αυτος τα εδωσε ολα δια

μεσω του Γιου Του. Αλλωστε ολα οσα νομιζουμε οτι ειναι δικα μας δικα Του ειναι. Του ανηκουν. Και το αξιζει, στ' αληθεια.