Η Προσευχη του Κυριου (Λουκ.11:1-4)
Συνεχιζουμε τη μελετη μας με τα επομενα λογια της προχευχης 'Συγχωρεσε σε μας τις αμαρτιες μας επειδη, κι' εμεις συγχωρουμε σε καθεναν που αμαρτανει σ'εμας' .
Η συγχωρεση ειναι απο τα πιο συσκολα θεματα και μαθηματα που πρεπει να μαθουμε στη χριστιανικη μας ζωη, γιατι μας επηρεαζει πνευματικα, ψυχολογικα και συναισθηματικα. Στο χωριο τουτο υπαρχει μια προυποθεση. Για να υπαρξει συγχωρεση πρεπει και τα δυο μερη να ειναι θετικα, δηλ. - Επειδη ο Θεος συγχωρεσε τις αμαρτιες μας πρεπει κι' εμεις να συγχωρουμε αυτους που αμαρτανουν σε μας. Δεν δυσκολευομαστε συνηθως με το πρωτο μερος, αλλα σκονταφτουμε στο δευτερο και συχνα προβληματιζομαστε.
Η Βιβλος δηλωνει κατηγορηματικα οτι ο Θεος συγχωρει τις αμαρτιες μας λογω του εργου του Χριστου επι του Σταυρου χωρις ορους η επιφυλαξεις. Ειναι τουτη η συγχωρεση που φερνει χαρα και ευφροσυνη στην καρδια και μπορει ο αναγεννημενος ανθρωπος να ζησει μια ησυχη και ειρηνικη ζωη με τον Θεο. Ο Ψαλ.32:1 λεει, 'Μακαριος εκεινος του οποιου συγχωρηθηκε η παραβαση, του οποιου σκεπαστηκε η αμαρτια' .
Ας γυρισουμε ομως στο θεμα που μας προβληματιζει. Γιατι το βρισκουμε τοσο δυσκολο να συγχωρουμε εκεινους που μας αδικουν; Γιατι, ανκαι θελουμε να συγχωρουμε, εντουτοις πιανουμε τον εατυτο μας να μη μπορει να το κανει;
Πιστευω οτι αυτο οφειλεται κυριως στα τραυματα που προξενουνται μεσα μας απο τις σχεσεις που βιωνουμε στη ζωη μας. Ο χαρακτηρας μας και η ιδιοσυγκρασια μας παιζουν μεγαλο ρολο σ' αυτο το προβλημα. Το βρισκουμε δυσκολο να συγχωρουμε γιατι μεσα μας υπαρχουν βαθειες ριζες πικριας που δηλητηριαζουν το ειναι μας και αντιστεκονται στη επιθυμια μας να συγχωρησουμε και αν δεν προσεξουμε θα καταληξουμε σκλαβοι της πικριας και δεν θα γεφυρωθουμε με το προσωπο που δεν συγχωρουμε. Ο Θεος ομως μας θελει να συγχωρεσουμε. Για ποιο λογο;
Επειδη επηρεαζεται η ζωη και ο χαρακτηρας μας αρνητικα. Εχθρα, ενοχη και αρνηση να συγχωρουμε θα δημιουργησουν μεσα μας προβληματα ψυχικα και σωματικα. Εκτος τουτων, θα μας κατεβασουν σε μια φυλακη οπου θα ειμαστε εγκλωβισμενοι απο το μισος που φερνει η εχθρα κατα του ατομου που δεν συγχωρουμε. Η Παραβολη στο Ματθ.18:23-25, μας λεει για τον δουλο που δεν συγχωρεσε τον συνδουλο του, παρα το γεγονος οτι ο Κυριος του του χαρισε το τεραστιο ποσο που οφειλε. Ποιο ηταν το αποτελεσμα; Ο Κυριος του τον 'Παρεδωσε στους Βασανιστες' μεχρις οτου αποδωσει οτι οφειλε. Το ιδιο θα συμβει και σε μας αν δεν συγχωρεσουμε 'εκ βαθους καρδιας' και η τιμωρια μας θα ειναι αιωνια.
Εκτος τουτου, το χερι του Κυριου θα σταματησει να εργαζεται στη ζωη μας με αποτελεσμα να ζουμε μια στειρα χριστιανικη ζωη χωρις να μπορουμε να διακονουμε αποτελεσματικα εκεινους που εχουν χρεια. Εχουμε ενα τελειο παραδειγμα συγχωρεσης που χρειαζεται να μιμηθουμε, τον Κυριο μας Ιησου Χριστο. Για κεινους που τον σταυρωσαν ειπε, 'Πατερα συγχωρησε τους'.
Ας μη ξεχναμε, επισης, οτι καθως μαθαινουμε να συγχωρουμε τον εαυτο μας θα το βρουμε ποιο ευκολο να συγχωρουμε αλλους. (Συνεχιζεται)
Συνεχιζουμε τη μελετη μας με τα επομενα λογια της προχευχης 'Συγχωρεσε σε μας τις αμαρτιες μας επειδη, κι' εμεις συγχωρουμε σε καθεναν που αμαρτανει σ'εμας' .
Η συγχωρεση ειναι απο τα πιο συσκολα θεματα και μαθηματα που πρεπει να μαθουμε στη χριστιανικη μας ζωη, γιατι μας επηρεαζει πνευματικα, ψυχολογικα και συναισθηματικα. Στο χωριο τουτο υπαρχει μια προυποθεση. Για να υπαρξει συγχωρεση πρεπει και τα δυο μερη να ειναι θετικα, δηλ. - Επειδη ο Θεος συγχωρεσε τις αμαρτιες μας πρεπει κι' εμεις να συγχωρουμε αυτους που αμαρτανουν σε μας. Δεν δυσκολευομαστε συνηθως με το πρωτο μερος, αλλα σκονταφτουμε στο δευτερο και συχνα προβληματιζομαστε.
Η Βιβλος δηλωνει κατηγορηματικα οτι ο Θεος συγχωρει τις αμαρτιες μας λογω του εργου του Χριστου επι του Σταυρου χωρις ορους η επιφυλαξεις. Ειναι τουτη η συγχωρεση που φερνει χαρα και ευφροσυνη στην καρδια και μπορει ο αναγεννημενος ανθρωπος να ζησει μια ησυχη και ειρηνικη ζωη με τον Θεο. Ο Ψαλ.32:1 λεει, 'Μακαριος εκεινος του οποιου συγχωρηθηκε η παραβαση, του οποιου σκεπαστηκε η αμαρτια' .
Ας γυρισουμε ομως στο θεμα που μας προβληματιζει. Γιατι το βρισκουμε τοσο δυσκολο να συγχωρουμε εκεινους που μας αδικουν; Γιατι, ανκαι θελουμε να συγχωρουμε, εντουτοις πιανουμε τον εατυτο μας να μη μπορει να το κανει;
Πιστευω οτι αυτο οφειλεται κυριως στα τραυματα που προξενουνται μεσα μας απο τις σχεσεις που βιωνουμε στη ζωη μας. Ο χαρακτηρας μας και η ιδιοσυγκρασια μας παιζουν μεγαλο ρολο σ' αυτο το προβλημα. Το βρισκουμε δυσκολο να συγχωρουμε γιατι μεσα μας υπαρχουν βαθειες ριζες πικριας που δηλητηριαζουν το ειναι μας και αντιστεκονται στη επιθυμια μας να συγχωρησουμε και αν δεν προσεξουμε θα καταληξουμε σκλαβοι της πικριας και δεν θα γεφυρωθουμε με το προσωπο που δεν συγχωρουμε. Ο Θεος ομως μας θελει να συγχωρεσουμε. Για ποιο λογο;
Επειδη επηρεαζεται η ζωη και ο χαρακτηρας μας αρνητικα. Εχθρα, ενοχη και αρνηση να συγχωρουμε θα δημιουργησουν μεσα μας προβληματα ψυχικα και σωματικα. Εκτος τουτων, θα μας κατεβασουν σε μια φυλακη οπου θα ειμαστε εγκλωβισμενοι απο το μισος που φερνει η εχθρα κατα του ατομου που δεν συγχωρουμε. Η Παραβολη στο Ματθ.18:23-25, μας λεει για τον δουλο που δεν συγχωρεσε τον συνδουλο του, παρα το γεγονος οτι ο Κυριος του του χαρισε το τεραστιο ποσο που οφειλε. Ποιο ηταν το αποτελεσμα; Ο Κυριος του τον 'Παρεδωσε στους Βασανιστες' μεχρις οτου αποδωσει οτι οφειλε. Το ιδιο θα συμβει και σε μας αν δεν συγχωρεσουμε 'εκ βαθους καρδιας' και η τιμωρια μας θα ειναι αιωνια.
Εκτος τουτου, το χερι του Κυριου θα σταματησει να εργαζεται στη ζωη μας με αποτελεσμα να ζουμε μια στειρα χριστιανικη ζωη χωρις να μπορουμε να διακονουμε αποτελεσματικα εκεινους που εχουν χρεια. Εχουμε ενα τελειο παραδειγμα συγχωρεσης που χρειαζεται να μιμηθουμε, τον Κυριο μας Ιησου Χριστο. Για κεινους που τον σταυρωσαν ειπε, 'Πατερα συγχωρησε τους'.
Ας μη ξεχναμε, επισης, οτι καθως μαθαινουμε να συγχωρουμε τον εαυτο μας θα το βρουμε ποιο ευκολο να συγχωρουμε αλλους. (Συνεχιζεται)
No comments:
Post a Comment