EXODUS 15:22-27.
JEHOVAH-ROPHE - The Lord that Heals.
One of the many incidents on the route to Canaan, early on the way. The need here was water, a vital necessity of life-The Word of God.
For three days they marched without water but when water was found it was unsuitable-just like our circumstances. What was first unsuitable, later proved to meet their need. What a change! What was failure at first now was success.
There were no spectacular happenings. God does not need to change our circumstances, He just adds His presence. Remember Daniel in the lions den? Remember the three boys in the fiery furnace? 
God's remedy was a tree, standing there for a long time perhaps. A very illogical remedy, just like the Cross-Isaiah 55:8. God showed Moses the tree. He opens our eyes to see the problem, beside every pool of despair. God's presence transformed the bitter into sweet, (Joseph's prison). Beside every pool of sorrow stands the Tree of Life. The place of bitterness led to the place of abundance-Elim.
Before the Covenant of Healing there was a token of healing. His Promise-If they kept the Covenant they would escape the plagues of Egypt.
Israel in the wilderness speaks of the Church on the move. No record of disease, their clothes, their shoes did not wear out. If I keep moving on with God, He has promised to keep me. Obedience is a must. Many want the healing but not the Healer.
ELIM-Twelve springs, one for each Tribe. Seventy palms, one for each elder of Israel. God's individual blessing.

Exodus 30:17-21.
THE ORDINANCE FOR THE LAVER.
A huge washing bowl placed  between the Altar and the entrance to the Tabernacle. Made of bronze from the mirrors of the women (Ex.38:8). The dimensions are not clear but we can get an idea of its size from the sea that Solomon constructed for the Temple-2 Chron.4:2-5.
The purpose for the Laver - For the priests to wash their hands and feet before going to minister to the Lord.
The water in the Laver represents the pure water of the Word that cleanses-Heb.10:22. Jesus told His disciples, 'You are clean through the Word....' John 15:3. Cleansing before ministering to the Lord, 'Lest you die'.
Following the sacrifice on the Altar (Cross), the redeemed person needs the cleansing in his life from the daily defilement of the world-Rom.12:1. God made us Kings and Priests through Christ's sacrifice-Rev.5:9-10. Kings rule and Priests minister. Ministry to the Lord stems from a cleansed heart and life.
Hands-Represent relationships.
Feet-Represent our walk before God.
If the body got filthy, that would be sin. Therefore, the need to cleanse the hands and feet. The Priests had to sacrifice and serve God in the Tabernacle daily. As they washed their hands and their feet in the water they could see their reflection-the effect of cleansing.
The two fold Cleansing:
Pure hands-Ps.24:3-4.
Feet that walk-Eph.4:1.

DANCING
Sacred dances were acceptable in the Jewish tradition (as many O.T. passages illustrate) and in,
for example, the pagan mysteries of Dionysus. But among the Christians they appear either in fringe sects, such as the Melitians in Egypt or in the exciting popular carnivals on the feast of martyrs, concerning which Basil the Great, Ambrose and Augustine express anxious disapproval.
As for ballet as an art form in antiquity this was vulgar, aggressively erotic and the object of censure to pagan intellectuals like, Libanius, Julian and Macrobius as well as to moralists like John Chrysostom.
Dances in Ancient times (Greek world, especially Thrace). Most modern dances have their roots in Greek dances in antiquity. These dances included gestures that expressed the feeling of the soul, gymnastic movements like those of young people, of athletes, of wrestlers and other quick or slow movements which were combined with group formation.
Many Thracians danced armed, like the inhabitants of Doric cities. A description of this is found in Xenophon's 'Anabasis'. Thracian war dances portrayed the various battle tactics and they were accompanied by the flute or song.
The Dionysiac dances were of the orgiastic type/nature with forward or backward movements and including hands and feet movements as well. A well known Greek dance was the 'syrtos' which was a lively bright dance. It was danced in the form of a circle, the dancers holding hands round an altar or some other body emblem. Theatre dances were usually of the tragedy, comedy or satirical type and were performed by the 'hypocrites'.
Tragedy dances were somber, decent with symmetrical movements and miming formations, accompanied by the flute. Comedy dances were lively with gyrations, indecent movements and jumping. The satirical dances were similar to the comedy ones with whistling, shouts and jumping. Feast dances were of a mime character and acrobatics were usually performed by the orchestra girls. Wedding dances were danced by the young men in the afternoon before the the wedding couple arrived. They were often accompanied   by songs to 'Hymeneos'.
When somebody died the Thracians were glad and danced round the grave, blessing the dead person  for deliverance from the earthly torments. Popular dances were quick and happy. These included the harvest dances, sowing and grape harvest.
There is a complete absence of any mention about dancing in the N.T., as opposed to the O.T. Why?
Whereas dancing, as mentioned in the Psalms and elsewhere in the O.T., was part of Jewish tradition and culture, the early Church knew full well that dancing was associated with the pagan world. Both dancing and theatre were an integral part of pagan worship.

Η Προσευχη του Κυριου (Λουκ.11:1-4)
Κλεινουμε τη μελετη μας πανω στη Προσευχη του Κυριου με τα τελευταια λογια, 'Μη μας φερεις μεσα σε πειρασμο, αλλα ελευθερωσε μας απο τον πονηρο' .
Το προβλημα του πειρασμου ειναι απο τα θεματα που ισως προκαλουν περισσοτερη ανησυχια και ερωτηματα απο καθε αλλο θεμα. Γιατι να υπαρχει ο πειρασμος και πως μπορουμε να τον αντιμετωπισουμε αποτελεσματικα; Ας προσπαθησουμε μεσα στο χωρο που επιτρεπει το παρον εντυπο να ριξουμε λιγο φως στο τοσο φλεγον αυτο ερωτημα.
Ολοι μας πειραζομαστε, μερικοι λιγο, αλλοι πολυ. Ακομα και ο Κυριος μας Ιησους Χριστος υπεφερε πειρασμο απο το Διαβολο οταν ηταν στη γη. Ο πειρασμος ερχεται με πολλες μορφες και κατω απο διαφορες περιστασεις.
Το ερωτημα που πρεπει να θεσουμε εδω ειναι: Μας πειραζει ο Θεος: Στην επιστολη Ιακωβου Α' κεφ, 13-14 εχουμε μιαν αρνητικη απαντηση. Ο Θεος οχι μονο δεν πειραζει αλλα ουτε ειναι του χαρακτηρα Του τετοια ενεργεια. Ειναι ομως φανερο, απο το κατα Λουκ. κεφ.4:1-2 οτι ο Θεος μπορει να μας οδηγησει για να δοκιμαστει η πιστη μας σε καταστασεις πειρασμου.
Για να εχουμε μια τοποθετηση πανω στο ολο θεμα πρεπει να κατανοησουμε την ιδια τη λεξη 'πειραζω' που σημαινει-δοκιμαζω, εξεταζω. Συμπεραινουμε λοιπον οτι οταν προσευχομαστε στο Θεο να μη μας φερει σε πειρασμο, ζηταμε να μη μας φερει σε δοκιμασια. Βλεπουμε ομως οτι πολλες φορες μεσα στη Χριστιανικη μας ζωη  θε υποφερουμε δοκιμασιες που ειναι φανερο οτι τις επιτρεπει ο Θεος, π.χ. στη ζωη του Κυριου μας, πριν αρχισει τη διακονια Του (Λουκ.4:1-13), του Αβρααμ, του Ιακωβου, του Ιωβ και πολλων αλλων. Αν ετσι εχουν τα πραγματα τοτε γιατι πρεπει να προσευχομαστε να μας απαλλαξει ο Θεος απο τον πειρασμο; Υπαρχουν αρκετες απαντησεις στο ερωτημα τουτο. Ας κοιταξουμε δυο απο τις βασικοτερες.
Πρωτον. Χρειαζεται να προσευχομαστε να μας φυλαξει ο Θεος απο τον πειρασμο γιατι μπορει να αντιμετωπιζουμε καποιο πειρασμο που δεν εχει φανερωθει. Μπορουμε να αντιμετωπισουμε τον πειρασμο πιο ευκολα αν αυτος ειναι γνωστος. Παραδειγμα, στο κατα Λουκ.22:46, ο Κυριος μας προειδοποιησε τους μαθητες Του 'Προσευχεστε για να μη μπειτε σε πειρασμο' . Αν πραγματι εδειναν προσοχη στα λογια Του τοτε ο Πετρος δεν θα χρησιμοποιουσε βια.
Δευτερον. Ακομα ενα παραδειγμα πειρασμου που πρεπει να αντιμετωπισουμε, ειναι η νυχτα στη Γεσθημανη πριν τη Σταυρωση.
Ο Ιησους γνωριζε τι επροκειτο να γινει και ηταν αποφασισμενος να υποφερει τον Σταυρικο θανατο Και ομως προσευχηθηκε θερμα να 'απελθει το ποτηριο' αν ηταν το θελημα του Πατερα Του. Γιατι; Αυτο μας φανερωνει μιαν ουσιατικη αληθεια.
Ανκαι γνωριζουμε οτι ο πειρασμος κτυπα ατη πορτα μας, η ανθρωπινη φυση μας προτιμα να αποφυγει τη δοκιμασια. Οταν ο Κυριος Ιησους ειπε τα λογια εκεινα στη Γεσθημανη εβαλε το θεμελιο πανω στο οποιο μπορουμε να εκφρασουμε την αδυναμια της ψυχης μας την ωρα του πειρασμου.
Στο δευτερο μερος του χωριου 'ελευθερωσε μας απο τον πονηρο' υπαρχει μια θετικη παρακληση. Η Βιβλος λεει οτι ο Διαβλος περιτρυγυριζει σαν ωρυομενο λιονταρι, ζητωντας ποιον να καταπιει (Α' Πετρ.5:8). Αν ο πιστος δεν ηταν κατω απο την προστασια και το ελεος του Κυριου, ποιος θα μπορουσε να σταθει; Ο Θεος μας εχει προμηθευσει τα μεσα με τα οποια μπορουμε να αντιμετωπισουμε τον πονηρο και τις μεθοδιες του και να βγουμε νικητες (Εφ.6:10-18). Πρεπει ομως να αντισταθουμε, οπως μας καλει και ο Ιακωβος την επιστολη του, κεφ.4:7. Σε συννδυασμο λοιπον των δυο αυτων αιτηματων θα μπορουσαμε να πουμε: Πατερα φυλαξε μας απο καταστασεις, γεγονοτα, συμβαντα πειρασμου, υπερμετρα απο την ικανοτητα μας να τα αντιμετωπισουμε μονοι μας. Κι' αν παλι μονοι μας πεσουμε σε πειρασμο, τραβηξε μας απο το στομα του λιονταριου.                                                   Τελος

Exodus 16:11-21,31
The Ordinance for Manna.
Manna-That which was not known. God's provision for His people in the desert for 40 years. The incident was about 4 weeks after the crossing of the Red Sea.
Manna speaks of Christ, the Bread of Life, our sustenance-The Word of God. They craved for meat and bread, the things of Egypt, the old life of sin, but God sees the need of our souls and gives Manna-morning and evening. Does Christ satisfy us or the world?
It appeared on the ground early in the morning every day. They had to go out and gather it. If somebody did not feel like getting up and going out to gather Manna it meant there was no food for that day.
We need to search the Word daily to feed our souls. It needs effort. Everybody gathered enough for their needs (homer=2.2litres). We take from God according to the measure of our Faith, no more, no less.
The size of it was insignificant but its taste was wonderful. The Word does not always appeal to our senses but it nourishes our being. It satisfies. It was not stored overnight. The sun melt it-The evil of the day.
We cannot rely and feed on yesterday's bread, neither on past experiences. It needs effort and determination to walk with God. Spiritual growth does not happen automatically. Jesus, though the busiest man of His day, made time to be with His Heavenly Father-Daily. How much more we?
No more Manna in the Promised Land but enjoyed the fruit of the land-Heaven.

Η Προσευχη του Κυριου (Λουκ.11:1-4)
Συνεχιζουμε τη μελετη μας με τα επομενα λογια της προσευχης 'Συγχωρεσε σε μας τις αμαρτιες μας επειδη, κι' εμεις συγχωρουμε σε καθεναν που αμαρτανει σ' εμας' .
Η συγχωρεση ειναι απο τα πιο δυσκολα θεματα και μαθηματα που πρεπει να μαθουμε στη Χριστιανικη μας ζωη, γιατι μας επηρεαζει πνευματικα, ψυχολογικα και συναισθηματικα. Στο χωριο τουτο υπαρχει μια προυποθεση. Για να υπαρξει συγχωρεση πρεπει και τα δυο μερη να ειναι θετικα, δηλ.. επειδη ο Θεος συγχωρεσε τις αμαρτιες μας πρεπει κι' εμεις να συγχωρουμε αυτους που αμαρτανουν σε μας. Δεν δυσκολευομαστε συνηθως με το πρωτο μερος, αλλα σκονταφτουμε στο δευτερο και συχνα προβληματιζομαστε.
Η Βιβλος δηλωνει κατηγορηματικα οτι ο Θεος συγχωρει τις αμαρτιες μας λογω του εργου του Χριστου επι του Σταυρου χωρις ορους η επιφυλαξεις. Ειναι τουτη η συγχωρεση που φερνει χαρα και ευφροσυνη στην καρδια και μπορει ο αναγεννημενος αμθρωπος να ζησει μια ησυχη και ειρηνικη ζωη με τον Θεο. Ο Ψαλ.32:1 λεει, 'Μακαριος εκεινος του οποιου συγχωρηθηκε η παραβαση, του οποιου σκεπαστηκε η αμαρτια'.
Ας γυρισουμε ομως στο θεμα που μας προβληματιζει. Γιατι το βρισκουμε τοσο δυσκολο να συγχωρουμε εκεινους που μας αδικουν; Γιατι, ανκαι θελουμε να συγχωρουμε, εντουτοις πιανουμε τον εαυτο μας να μη μπορει να το κανει;
Πιστευω οτι αυτο οφειλεται κυριως στα τραυματα που προξενουνται μεσα απο τις σχεσεις που βιωνουμε στη ζωη μας. Ο χαρακτηρας μας και η ιδιοσυγκρασια μας παιζουν μεγαλο ρολο σ' αυτο το προβλημα. Το βρισκουμε δυσκολο να συγχωρουμε γιατι μεσα μας υπαρχουν βαθειες ριζες πικριας που δηλητηριαζουν το ειναι μας και αντιστεκονται στην επιθυμια μας να συγχωρησουμε και αν δεν προσεξουμε θα καταληξουμε σκλαβοι της πικριας και δεν θα γεφυρωθουμε με το προσωπο που δεν συγχωρουμε. Ο Θεος ομως μας καλει να συγχωρουμε. Για ποιο λογο;
Επειδη επηρεαζεται η ζωη και ο χαρακτηρας μας αρνητικα. Εχθρα, ενοχη και αρνηση να συγχωρουμε θα δημιουργησουν μεσα μας προβληματα ψυχικα και σωματικα. Εκτος τουτων, θα μας κατεβασουν σε μια φυλακη οπου θα ειμαστε εγκλωβισμενοι απο το μισος που φερνει η εχθρα κατα του ατομου που δεν συγχωρουμε. Η Παραβολη στο Ματθ.18:23-25, μας λεει για τον δουλο που δεν συγχωρεσε τον συνδουλο του παρα το γεγονος οτι ο Κυριος του του χαρισε το τεραστιο ποσο που οφειλε. Ποιο ηταν το αποτελεσμα; Ο Κυριος του τον 'παρεδωσε στους βασανιστες'  μεχρις οτου αποδωσει οτι οφειλε. Το ιδιο θα συμβει και σε μας αν δεν συγχωρεσουμε 'εκ βαθους καρδιας' και η τιμωρια μας θα ειναι αιωνια.
Εκτος τουτου το χερι του Κυριου θα σταματησει να εργαζεται στη ζωη μας με αποτελεσμα να ζουμε μια στειρα χριστιανικη ζωη χωρις να μπορουμε να διακονουμε αποτελεσματικα εκεινους που εχουν χρεια. Εχουμε ενα τελειο παραδειγμα συγχωρεσης που χρειαζεται να μιμηθουμε, τον Κυριο μας Ιησου Χριστο. Για κεινους που τον σταυρωσαν ειπε 'Πατερα, συγχωρεσ τους...'
Ας μη ξεχναμε, επισης, οτι καθως μαθαινουμε να συγχωρουμε τον εαυτο μας, θα το βρουμε πιο ευκολο να συγχωρουμε αλλους.